تحلیلی بر اندیشه های پایداری در اشعار سیمین بهبهانی

شعر پایداری، دو بال عدالت و آزادی ، حافظ کرامات انسانی است. ادبیات پایداری محصول ستیز با ظلم و بیگانه و توصیف پیامدهای این ستیز است. این نوع ادبی در گسترش حس میهن دوستی، صبر و پایداری، آزادی و آزادگی و امید به پیروزی سهم عمده ای دارد. جنگ تحمیلی و ایستادگی ملت ایران در مقابل این تجاوز از مصادیق بارز پایداری است که در ادبیات فارسی نیز به خوبی منعکس شده است و سیمین بهبهانی از نخستین شاعران پایداری است که از همان نخستین روزهای جنگ درباره این حادثه ی بزرگ در تاریخ این سرزمین غزل سروده است. هشدار به ظالمان و ستمگران، امید به پیروزی ، مقاومت رزمندگان ، وطن دوستی و دفاع از وطن، نفرت از پدیده ی شوم جنگ، توصیف زنان شهید، ستایش جانبازان و شهدا، مرثیه بر شهیدان،تاسف بر بازماندگان جنگ ، انتقاد از ظلم جهانی، مبارزه طلبی وستم ستیزی، آوارگی و ویرانی بعد از جنگ ، صبر و پایداری زنان، از مهم ترین مولفه های پایداری در شعر سیمین بهبهانی هستند. در این پژوهش تلاش شده است با شیوه توصیفی تحلیلی و مطالعه ی کتابخانه ای به توصیف و بررسی مولفه های پایداری در شعر سیمین پرداخته شود

Keywords:

سیمین بهبهانی , شعر پایداری , مولفه های پایداری , عدالت و آزادی.