روش شناسی و بنیادهای نظری مدرنیته و روشنگری در فلسفه فرانسیس بیکن

این نوشتار روش شناسی و بنیادهای نظری مدرنیته را در فلسفه ی فرانسیس بیکن به خوانش گرفته است. روش شناسی بیکن، تجربی و مبتنی بر مشاهده و آزمون است. او در تقابل با منطق و روش قیاسی ارسطو، منطق و روش جدید ارائه داد که به روش استقرایی معروف است. «استقراگرایی» به مثابه یک پارادایم، سرآغاز انقلاب علمی بیکن است، ازاین رو، وی، از بنیانگذاران روش شناسی، علم مدرن و فلسفه ی تجربی محسوب می شود. تاکید بر سوبژکتیویزم و علم واقعی/ کاربردی، فلسفه ی بیکن را سوژه محور، تجربی و اومانیستی، و او را در زمره ی نیاکان جنبش روشنگری قرار داده است. تئوری «دانش قدرت است»، مهم ترین و تاثیرگذارترین آموزه ی بیکن در پیوند معرفت با قدرت است و یگانگی دانایی و توانایی را می رساند. موضوع مهم دیگر، اما مسئله «بت های ذهنی» یعنی همان تصورات دروغین عارض بر ذهن است که موانع پیشرفت علم و زمینه ی خطاهای ذهن و اندیشه را فراهم می آورند. مهم ترین یافته های این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته، سوبژکتیویته و نقش زیربنایی بت های ذهنی، در جامعه شناسی معرفت و مسئله مهم کشف حقیقت و تفسیر و تسخیر طبیعت است.

Keywords:

تجربه گرایی , فرانسیس بیکن , استقراگرایی , علم مدرن , سوبژکتیویسم , بت های ذهنی