رابطه ساختار کلاس درس با مشارکت فعال دانشجویان در دانشگاه: نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی

پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین ساختار کلاس درس و مشارکت فعال دانشجویان در دانشگاه انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه های فرهنگیان شهر ارومیه در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ به تعداد ۷۰۰ دانشجو بود که از این میان ۲۴۸ نفر براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت کنندگان، پرسشنامه ساختار کلاس درس الیوت و چرچ (۲۰۰۱)، پرسشنامه مشارکت فعال وانگ، ویلتواسکلتس (۲۰۱۱) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مکایلرویوبانتینگ (۲۰۰۲) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مدل با داده های پژوهش حاضر، برازش مناسبی دارد. خودکارآمدی به عنوان متغیر میانجی با مشارکت فعال همبستگی مثبت (۳۷/۰) دارد که در سطح ۰۰۱/۰ معنی دار است، خودکارآمدی با متغیرهای دشواری بر ارزشیابی همبستگی به صورت منفی (۲۹/۰-) و مرجعیت به صورت مثبت همبستگی (۲۴/۰) معنی دار در سطح ۰۰۱/۰ دارد. یافته ها درمجموع بیانگر آن بود که با ایجاد یک جو مثبت از مدیریت کلاس می توان مشارکت فعال دانشجویان را در دانشگاه بهبود بخشید و در افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان، موثر واقع شد و آن ها را به تحصیل خوش بین نمود.

رابطه ساختار کلاس درس با مشارکت فعال دانشجویان در دانشگاه: نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی Keywords:

ساختار کلاس درس , خودکارآمدی تحصیلی , مشارکت فعال , دانشجو