جستاری در تاویل های مولوی از احادیث شریف در کتاب مجالس سبعه و فیه ما فیه
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 165
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SCRM-5-1_004
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1401
Abstract:
مولوی بیشک مشهورترین شاعر قرن هفتم است که بخش عظیمی از گنجینه ارزشمند معارف الهی و احادیث را در ادبیات فارسی به خود اختصاص دادهاست. او در آثار خود در برخی موارد برداشتهایی متفاوت از احادیث میکند که بیانگر تسلط فراوان شاعر به علوم اسلامی و روایات است. تاویل های وی در آثار منثور مشخصا مجالس سبعه و فیهمافیه نشاندهنده احاطه شاعر به معارف الهی بهویژه علوم مرتبط با حدیث است. موضوع برداشتهای دیگرگونه مولوی، بیشتر پند و اندرز، عبرت، تمسک و توکل به خداوند، عدم پیروی از هوای نفس و مذمت دنیاست. درک دقیق این نوع از احادیث در نثر مولوی گاهی لازمهاش فهم معانی غیرحقیقی کلام او است. این برداشتهای متفاوت گاهی به جای افراد و اشیا و اموری مانند آنها در کلام خود را نشان میدهند. درک سخن مولوی در بسیاری از امور بدون آگاهی داشتن از این تاویلها غیرممکن به نظر میرسد. هدف پژوهندگان در این تحقیق نشاندادن این موارد است که مولوی بسته به شرایط گوناگون، گاهی تاویل متفاوتی از یک حدیث . در این تحقیق سعی شدهاست تا با اشاره به سخنانی که در بردارنده یکی از برداشتهای دیگرگونه است، خواننده در فهم سخن مولوی یاری دادهشود.
Keywords:
Authors
علی بازوند
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی پردیس بحرالعلوم شهرکرد، دانشگاه فرهنگیان، ایران.
آرش امرایی
استادیار گروه دروس عمومی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران