وحی در منظر مولانا با تکیه بر مثنوی معنوی

قران کریم به عنوان معجزه پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) حاصل وحی است. کلمه وحی در قرآن معانی متفاوتی به کار رفته است که یکی از آنها وحی به پیامبران است. وحی به انبیا وجوه مختلفی دارد اما چگونگی وحی از نظر قوانین تجربی مجهول است. وحی وآثار آن در زندگی بشر غیر قابل انکار است وحی زائیده ذهن بشری نیست. با توجه به آیات و روایات وحی حتی در اختیار پیامبران نیز نبوده و انبیا تنها متاثر از وحی بودند. مولوی با نگاهی متفاوت به آیات قرآنی و با شیوه خاص تفسیر عرفانی و زیبا ارائه می دهد. او عالی ترین مرتبه وحی را مختص انبیا میداند که کسی نمی تواند به آن مرتبه دست یازد اما این بدان معنی نیست که مولوی باب های آسمان را به زمین بسته بداند از نظر مولوی هرکسی با ریاضت و سیر و سلوک می تواند محل وحی خداوندی و الهام پروردگار باشد. مقاله حاضر سعی دارد تا وحی و مراتب آن را از نظر مولوی با تکیه بر مثنوی معنوی مورد بررسی قرار دهد.

Keywords:

وحی , انبیا , مولوی , وحی و الهام , مثنوی معنوی