اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر افزایش سازگاری اجتماعی و راهبردهای خودتنظیمی کودکان طلاق

طلاق والدین به منزله از بین رفتن چتر امنیتی کودکان به شمار میرود که میتواند بر سلامت روانی و اجتماعی آن ها تاثیر بسزایی بگذارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر افزایش سازگاری اجتماعی و راهبردهای خودتنظیمی کودکان طلاق در شهر تهران بود که به شیوه نیمه آزمایشی از نوع پیش‎آزمون – پس‎آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان طلاق مناطق ۱۰و ۱۱ تهران در سال ۹۶ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، نمونه‎ای به تعداد ۶۰ نفر(پسر) در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی ۳۰ نفر در گروه آزمایش و ۳۰ نفر در گروه کنترل گمارده شدند. برای گردآوری داده‎ها از پرسشنامه استاندارد سازگاری اجتماعی کالیفرنیا(فرم کوتاه۹۰ سوالی) و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(۴۷سوالی) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده گردید. مداخله درمانی برای گروه آزمایش به مدت ۵ جلسه ۹۰ دقیقه‎ای انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت حل مسئله موجب افزایش سازگاری اجتماعی و راهبردهای خودتنظیمی در کودکان طلاق شده است.

Keywords:

مهارت حل مسئله , سازگاری اجتماعی , راهبردهای خودتنظیمی , کودکان طلاق