تحلیل تاریخی نقش ائمه اطهار (ع) در گسترش تشیع

با شکل ­گیری سقیفه و آغاز بدعت­ها، عده­ای از مسیر حرکت تاریخ اسلام جدا شدند. در مقابل این جریان، اهل­بیت (ع) برای استمرار سنت و سیره نبوی (ص) و دفاع، بیان و تبیین باورها، ارزش­ها و رفتارهای اسلامی وارد میدان شدند و تلاش داشتند تا با گسترش تشیع یا همان پیروان مذهبی، اهداف خود را تحقق ببخشند وگسترش تشیع را در اولویت برنامه­های خود قرار دادند. براین­اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اینکه ائمه اطهار (ع) چگونه و با چه کیفیت تاریخی به گسترش تشیع پرداختند، انجام شده است. بدین منظور منابع تاریخی مربوط به موضوع پژوهش با روش مطالعه شواهد تاریخی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. با بررسی انجام شده روشن شد که جایگاه و مقام معنوی ائمه­اطهار (ع)، زمینه­ های اصلی گسترش تشیع و فعالیت­های علمی، فرهنگی و اجتماعی نیز زمینه­های فرعی آن بوده است. همچنین بهره­گیری از روش­های گوناگون نیز توانسته است زمینه گرایش برخی از مخالفان به تشیع را فراهم کند.

Keywords:

ائمه اطهار (ع) , تشیع , زمینه ها و روش های گسترش تشیع