تدوین الگوی مفهومی هوشمندسازی هنرستان های تربیت بدنی با رویکرد مدرسه یادگیرنده و پایدار

هدف از این پژوهش، تدوین الگوی مفهومی هوشمندسازی هنرستان­های تربیت­بدنی با رویکرد مدرسه یادگیرنده و پایدار بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد اکتشافی سیستماتیک انتخاب شد. جامعه آماری شامل دو بخش منابع انسانی (اساتید، معلمان، مدیران و ...) و منابع اطلاعاتی (کتاب­ها، مقالات، اسناد، رسانه­ها، و ...) بود. نمونه­گیری به تعداد قابل کفایت و با روش قضاوتی بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انجام شد (۱۸ نفر). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه­ای نظامند و مصاحبه­های اکتشافی ساختارمند بود. روایی ابزار بر اساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تایید گردید. جهت تحلیل یافته­ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله­ای با رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد. بر اساس نتایج، ۷۹ مولفه غربال شده در چهار سطح، ۱۰ منظر و ۲۳ بعد چارچوب­بندی و کدگذاری شدند. ساختار مدل مفهومی به صورت توالی سطوح مفهومی ظرفیت سازی (اکوسیستم دانش­محور)، هوشمندسازی (مدرسه هوشمند)، یادگیرندگی (مدرسه یادگیرنده) و پایداری (مدرسه پایدار) بود. سطح ظرفیت سازی شامل دو منظر پیشران ها و الزامات نهادی، حمایت ها و منابع اکوسیستمی است. هوشمندسازی شامل سه منظر مدیریت فناوری محور، زیرساخت ICT هنرستان ها و دسترسی به شبکه های محیطی است. سطح نیز یادگیرندگی شامل سه منظر قابلیت سیستم آموزشی، سواد فناوری اعضا و محیط یادهی-یادگیری بود. سطح پایداری نیز شامل دو منظر کارکردهای محیطی و بلوغ سازمانی هنرستان­ها است. هوشمندسازی مدارس فرایندی سیستماتیک و چندبعدی است که عناصر آموزشی، مدیریتی، فناوری و رفتاری را در یک سیستم جدید و یادگیرنده یکپارچه می­کند تا به پایدار برسد. مدل ارائه شده می­توان در تحلیل و برنامه­ریزی اجرای الگوی هوشمندسازی برای هنرستان­های تربیت­بدنی مورد استفاده قرار بگیرد.

Keywords:

مدیریت آموزشی , فناوری آموزشی , یادگیرندگی سازمانی , پایداری سازمانی , دبیرستان ورزش