رابطه دانش، اخلاقی پنداری و اعمال سرقت علمی دانشجویان

زمینه: : گسترش و ترویج سرقت علمی می تواند خسارات جبران ناپذیری بر بدنه علمی دانشگاه ها و فضای پژوهشی کشور وارد سازد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه دانش و آگاهی، اخلاقی پنداری و انجام سوء رفتارهای پژوهشی سرقت علمی در میان دانشجویان انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی بوده و جامعه پژوهش کلیه دانشجویانی است که در پایگاه اطلاعات علمی ایران به عنوان کاربر ثبت نام شده اند. روش نمونه گیری تصادفی ساده که با استفاده از فرمول کوکران ۳۴۴ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و آزمون های آماری مناسب شامل ضریب همبستگی پیرسون و همچنین آمار توصیفی  میانگین و فروانی و درصد فراونی بررسی شد. یافته ها: دانش کاربران در خصوص میزان آگاهی از سرقت علمی متوسط بوده و میزان اعمال و ارتکاب نمونه های مورد پرسش کم است. دانشجویان اقدامات مطرح شده را تا حد متوسطی از نظر اخلاقی جدی می دانند. بین میزان دانش و آگاهی کاربران از سرقت علمی و اخلاقی نپنداشتن آن رابطه و همبستگی معنادار مثبت و بالایی وجود دارد. بین اخلاقی پنداشتن سرقت علمی و اعمال آن نیز، رابطه معنادار معکوس و ضعیف وجود دارد. نتیجه گیری: بر طبق نتایج هرچه میزان دانش و آگاهی کاربران از سرقت علمی بیشتر باشد، تفکر اخلاقی کاربران نیز بالا می رود و بالعکس. همچنین با بالارفتن اخلاقی نپنداشتن سرقت علمی، اعمال و ارتکاب آن نیز کاهش می یابد. این موضوع تاکیدی بر نیاز به توسعه آموزشی و پرورشی دانشجویان توسط دانشگاه ها و موسسات آموزشی و پژوهشی در کشور است.

Keywords:

Plagiarism , Research ethics , Academic misconduct , Students , سرقت علمی , اخلاق پژوهش , بداخلاقی علمی , دانشجویان.