مطالعه تجربی یک جمع کننده خورشیدی فتوولتائیک حرارتی بهینه در شرایط عملکردی متفاوت

امروزه ماژول های فتوولتائیک نقش مهمی در تامین انرژی الکتریکی مورد نیاز جوامع از منابع انرژی تجدید پذیر دارند. بازده الکتریکی این سیستم ها وابسته به دمای کارکرد آن ها است و مقدار آن با افزایش دما کاهش می یابد. یکی از راه های پیشنهاد شده برای افزایش بازده الکتریکی سلول های فتوولتائیک، استفاده از جمع -کننده های فتوولتائیک حرارتی است. برای تبدیل یک پانل فتوولتائیک به جمع کننده فتوولتائیک حرارتی تعدادی لوله با جنس، اندازه و فاصله معین در پشت پانل فتوولتائیک قرار می گیرد. نحوه انتخاب این پارامتر ها در عملکرد حرارتی و الکتریکی جمع -کننده تاثیر گذار است. در این پژوهش یک جمع کننده فتوولتائیک حرارتی بر اساس طراحی بهینه موجود، ساخته شده است و عملکرد آن به صورت آزمایشگاهی در شهر شیراز مورد بررسی قرار گرفته است. جمع کننده مورد مطالعه در شرایط مختلفی قرار داده شده و عملکرد آن از نظر بازده حرارتی، بازده الکتریکی و بازده کل بررسی شده است. نتایج عملکرد سیستم در سه حالت خنک کاری باز، بسته و نیمه باز هر یک با سه دبی متفاوت ۹۰، ۱۸۷ و ۲۴۰ لیتر بر ساعت نشان می دهد که دبی عبوری ۱۸۷ لیتر بر ساعت که پیشتر به صورت نظری به عنوان دبی بهینه مشخص شده بود، در اکثر ساعت های آزمایش عملکرد بهتری از نظر بازده الکتریکی و بازده کل جمع کننده دارد.

Keywords:

جمع کننده فتوولتائیک حرارتی , طراحی و ساخت , مطالعه آزمایشگاهی