ریشه یابی گفتمان پهلوی یکم در آرای متجددین عصر مشروطه
Publish place: Historical Studies، Vol: 4، Issue: 2
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 120
This Paper With 34 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISTUDY-4-2_003
تاریخ نمایه سازی: 30 خرداد 1401
Abstract:
این نوشتار به دنبال نمایاندن ریشه های گفتمان رضاشاه، به ویژه در سال های ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۵، در اندیشه تجددگرایان عصر مشروطه است. از دید نویسندگان، غرب گرایی، سکولاریسم، گرایش به دولت قوی و ناسیونالیسم برجستهترین بسترهای همسان میان گفتمان متجددین (از پیش از انقلاب تا رویکارآمدن پهلوی یکم) و گفتمان رضاشاه می باشد. اقدامات این متجددین زمینه های نخبگی و اجتماعی را برای پذیرش گفتمان پهلوی یکم فراهمآورد. گفتمان رضاشاه امری بیریشه و ناگهانی نبوده، بلکه دارای بسترهایی ژرف در پهنه اجتماعی و بهویژه نخبگی جامعه عصر مشروطه بودهاست. فروافتادن انقلاب مشروطه در دامان اقتدارگرایی و خودکامگی، دلایلی چند دارد که این نوشتار رسالت یافتن ریشههای اندیشگی آن را با استوارسازی دادههایش بر انگارههای تجددگرایان این عصر برعهده دارد. در این برداشت، گفتمان رضاشاه فرآورده آمیزش گفتمان سلطنت مطلقه سنتی ایران و اندیشه تجددگرای عصر مشروطه بوده که درپی دورهای از ناامنی و سرخوردگی، به گونه ای مدرن اما اقتدارگرایانه نمود یافتهاست.
Keywords:
Authors
امیر رضائی پناه
کارشناس ارشد علوم سیاسی، دانشگاه تبریز (نویسنده مسئول)
رجب ایزدی
استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه تبریز