رابطه نقش جنسیتی با بیثباتی ازدواج: نقش تعدیل کنندگی جهتگیری در رابطه جنسی در مردان
Publish place: Applied family therapy، Vol: 3، Issue: 1
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 108
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AFTJ-3-1_027
تاریخ نمایه سازی: 30 خرداد 1401
Abstract:
هدف: هدف این پژوهش تعیین نقش تعدیل کنندگی جهت گیری در رابطه جنسی مردان، با بی ثباتی ازدواج بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش مردان ساکن شهر تهران بودند که حداقل یک سال از زندگی مشترکشان گذشته بود. به این ترتیب،۱۵۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس از نقاط مختلف شهر تهران با مراجعه به مکان های عمومی و با توزیع پرسشنامه در فضای مجازی انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش شامل پرسشنامه های بی ثباتی ازدواج بوث و همکاران (۱۹۸۳)، نقش های جنسیتی بم (۱۹۷۴) و جهت گیری در رابطه جنسی هاگز و اسنل (۱۹۹۰) بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که جهت گیری در رابطه جنسی، نقش تعدیل کنندگی در رابطه نقش های جنسیتی با بی ثباتی ازدواج دارد. بالا بودن جهتگیری مشارکتی در رابطه جنسی، کاهش بیثباتی ازدواج را به همراه دارد. جهتگیری مبادلهای در رابطه جنسی، بالا بودن آن سبب افزایش بیثباتی ازدواج در مردان می شود. همچنین در جهتگیری توقع در رابطه جنسی، بالا رفتن آن افزایش بی ثباتی ازدواج در مردان را به همراه دارد (۰۱/۰=P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد در مردانی که جهتگیری توقع، مبادلهای و توقع در رابطه جنسی بالا بوده، افزایش نقشهای جنسیتی باعث کاهش بیثباتی می شود؛ اما در مردانی که جهتگیری مشارکتی و مبادلهای پایین بوده، افزایش نقشهای جنسیتی تغییری در میزان بیثباتی ازدواج ندارد.
Keywords:
Authors
پریسا زمانیان
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی خانواده، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
علی زاده محمدی
دانشیار روانشناسی بالینی پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی
لیلی پناغی
دانشیار گروه روانشناسی، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران