بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی با توانمندسازی معلمان مدارس متوسطه ناحیه ۲ آموزش و پرورش شهرستان شیراز

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین فرسودگی شغلی با توانمندسازی می باشد. این پژوهش به روش توصیفی از نوع پیمایشی و همبستگی صورت گرفته، جامعه آماری این پژوهش را تمامی معلمان شاغل در مدارس متوسطه ناحیه۲ آموزش و پرورش شهرستان شیراز در سال تحصیلی۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل می دهند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ۱۸۹نفری به روش نمونه گیری خوشه ای در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت و جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه توانمند سازی اسپیرتزر، و فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون، بهره گرفته شده است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین توانمندسازی و فرسودگی شغلی رابطه معنی داری منفی وجود دارد، بین توانمندسازی با خستگی هیجانی، بین توانمند سازی با مسخ شخصیت و نیز بین توانمندسازی با عدم موفقیت فردی، خودمختاری، تاثیرگذاری، معنی دار بودن و شایستگی معلمان رابطه معنادار منفی وجود دارد. علاوه بر این، تحلیل رگرسیون برای پیش بینی فرسودگی شغلی از توانمندسازی نشان داد که متغیر توانمندسازی تنها تا حدود ۷.۴ درصد از واریانس فرسودگی شغلی را تبیین می نماید که مقدار بسیار کمی است. به عبارت دیگر دقت پیش بینی پایین است.

Keywords:

فرسودگی شغلی , توانمندسازی , خستگی هیجانی , عدم موفقیت فردی , خودمختاری , تاثیرگذاری , معنی دار بودن