اثربخشی هیپنوتیزم درمانی شناختی رفتاری در کاهش علایماضطراب و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دوره اولمتوسطه دارای اضطراب امتحان در همه گیری کرونا

زمینه وهدف: اضطراب امتحان نوعی اضطراب موقعیتی (هراس خاص) بوده که حالتی خاص از اضطراب عمومی شامل پاسخ هایپدیدارشناختی ،فیزیولوژیکی و رفتاری مرتبط با ترس از شکست داشته که باعث تاثیر منفی بر روند کیفیت زندگی فرد می گردد. هدف ازاین پژوهش بررسی اثربخشی هیپنوتیزم درمانی شناختی رفتاری بر کاهش علایم اضطراب و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان دارایاضطراب امتحان در همه گیری کرونا بود.یعنی یک مطالعه تجربی (آزمایشی کامل ) از نوع پیش آزمون ، پس آزمون و دوره پیگیری سهماهه با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر توام با گروه کنترل بکار رفته که از بین دانش آموزان پسردوره اولمتوسطه شهرستان کوه چناراز توابع استان فارس، ۵۰ نفر دارای اختلال اضطراب امتحان بصورت تصادفی، در دو گروه آزمایشی وکنترلقرار گرفته است.ابزار جمع آوری داده ها ؛یکی پرسشنامه اضطراب امتحان فریدمن وجاکوب ( ۱۹۹۷ ) و دیگری پرسشنامه فرم کوتاهکیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ۲۰۰۰ بود.پروتکول درمانی، استفاده از تکنیک های درمان شناختی رفتاری ویلدرموت در حالتخلسه هیپنوتیزمی در مدت ۹ جلسه یک و نیم ساعته هفتگی بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر آزمون تعقیبی بونفرنی از طریق نرم افزار کامپیوتری ( Spss۲۲ ) تجزیه و تحلیل گشته است.نتایج یافته ها نشان داد که این مداخلهروانشناختی در پس آزمون و پیگیری منجر به کاهش علایم اضطراب امتحان دانش آموزان در سه بعد ؛تحقیر اجتماعی ،خطای شناختیوتنیدگی گشته و کیفیت زندگی آنها را نیزبهبود بخشیده است. درنتیجه هیپنوتیزم درمانی شناختی رفتاری باعث تغییرات معنادار p>۰/۰۰۰۱ درپس آزمون و پیگیری هر دو متغیر گردیده واین روش می تواند در آینده بخشی از درمان اضطراب بوده ودر ارتقاءکیفیت زندگی چنین افرادی هم در ایام کرونا وهم پس از آن موثر باشد.

Keywords:

اضطراب امتحان , کیفیت زندگی , هیپنوتیزم درمانی شناختی رفتاری , همه گیری کرونا