اثربخشی آموزش مدیریت زمان بر مولفه کوشش درخودکارآمدی تحصیلی

هدف پژوهش بررسی تاثیر آموزش مدیریت زمان برخودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود . روش پژوهش آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه هفتم ناحیه ۴ استان قم به تعداد ۲۴۵۷ نفر که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ تحصیل می کردند. پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکنز مورگان ۱۹۹۹ به عنوان پیش آزمون در هر دو گروه اجرا شد سپس گروه آزمایش در طی ۱۰جلسه ۴۵ دقیقه ای تحت آموزش مهارت های مدیریت زمان قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات، پرسشنامه مذکور درهر دو گروه موردسنجش قرار گرفت مورگان و جینکنز ضریب پایایی پرسشنامه را ۰/۸۲ و ضریب پایایی هر یک از خرده مقیاس های استعداد، کوشش و بافت را به ترتیب ۰/۷۸، ۰/۶۶، ۰/۷۰ گزارش کردهاند. تجزیهوتحلیل دادهها مبتنی بر آزمون کولموگروف اسمرینوف و تحلیل کوواریانس آمیخته بین درون آزمودنی ها نشان داد که آموزش مدیریت زمان بهطور معناداری بر هر سه مولفه خودکارآمدی تحصیلی تاثیر دارد. مولفه کوشش خودکارآمدی در گروه آزمایش نسبت به کنترلدر مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایشیافته است زیرا p معادل ۰.۰۶۱ محاسبه شد. آموزش مدیریت زمان در مدارس باعث به کارگیری هر چهبهتر زمان توسط دانش آموزان می شود .

Keywords:

مدیریت زمان , خودکارآمدی تحصیلی , مولفه کوشش در خودکارآمدی تحصیلی