نقد و بررسی سند کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم

تروریسم یکی از مقوله های مهم در حوزه امنیت ملی و بین المللی در جهان امروز می باشد. این پدیده به پشتوانه شبکه های مالی گسترده به یک معضل راهبردی ، تبدیل گردیده و توانسته گروه های کوچک اما تشکیلاتی و پیچیده را به بازیگران مهم عرصه بین المللی تبدیل نماید و از تهدیدی ملی به تهدیدی بین المللی و جهانی مبدل گردد. به طوری که پدیده مزبور ، جان بی گناهان بی شماری را در سراسر جهان گرفته و یا زندگی آن ها را به خطر انداخته است، افراد بشر را از حقوق و آزادی های اساسی خود محروم ساخته، روابط دوستانه میان کشورها و ملت ها را در معرض خطر قرار داده و تمامیت ارضی و امنیت کشور ها را به مخاطره افکنده است . بنا بر ضرورت و اهمیت مسئله ، بر مبنای حفظ صلح و امنیت بین المللی و با هدف تشویق دولت ها برای جلوگیری و مبارزه علیه تامین منابع مالی گروه های تروریستی ، در تاریخ ۱۷ اکتبر ۱۹۹۹کنوانسیونی با نام کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم توسط کمیته ششم گروه کاری مجمع عمومی سازمان ملل متحد - قطعنامه شماره (۵۱/۲۱۰) به تصویب رسید. کنوانسیون مزبور، یکی از مهم ترین کنوانسیون های ضد تروریستی در عرصه حقوق بین المللی است که به روی همه کشورها باز است. قطعنامه ۳۷۳ شورای امنیت مصوب ۲۰۰۱، از تمامی کشورهای عضو سازمان ملل می خواهد که به کنوانسیون بین المللی مبارزه با تامین مالی تروریسم ملحق شوند. از ۱۹۳ دولت عضو ملل متحد، ۱۸۸ کشور ، عضو کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم هستند. با این وجود، هنوز تعدادی از کشورها به این سند ملحق نشده اند که این مسئله، سوالات بسیاری را در مورد این کنوانسیون مطرح می سازد. این پژوهش در صدد است تا با روش استقرایی به تحلیل و نقد کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم بپردازد . زیرا همان گونه که می دانیم این پژوهش ها با نمایان ساختن خلاء ها و ایرادات موجود ، راه رسیدن به اجماع بین المللی و برون رفت از بن بست را به ما نشان خواهد داد.

Keywords:

تروریسم , مقابله با تامین مالی تروریسم , حفظ صلح و امنیت بین المللی , حراست از حقوق بشر , همکاری های بین المللی .