خلاقیت و نوآوری نیروی انسانی از موضوعات بسیار حیاتی در
مدیریت استراتژیک بوده و یکی از عوامل موثر بر بهره وری سازمانی محسوب میشود. ازطرفی، نتایج گزارش های بین المللی حاکی از عدم
خلاقیت و نوآوری در کشور و بهتبعآن در سازمانهای دولتی و غیردولتی
ایران می باشد که لزوم توجه بیش ازپیش به این مسئله را آشکار می سازد. هدف این پژوهش طراحی مدلی متشکل از عوامل موثر بر نوآوری و خلاقیت سازمانی و همچنین کشف روابط ساختاری میان آن عوامل با استفاده از روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی تحقق یافته است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان نهادهای دولتی مرجع
ایران میباشد که با استفاده فرمول کوکران و نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۳۸۴ نفر مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه
خلاقیت و نوآوری کارکنان از مقیاس خلاقیت رندسیپ (۱۹۷۹) بود. روایی پرسشنامه ها با بهره گرفتن از تحلیل گویه تایید و پایایی آن با بهره گرفتن از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. که پایایی برای پرسشنامه خلاقیت سازمانی ۰/۸۱ و نوآوری کارکنان ۰/۸۰ گزارش شد. مدل طراحی شده حاوی ۱۱ عامل اعتماد، خوش بینی، رضایت شغلی، امنیت شغلی و اقتصادی، اهداف کاری مشخص و مشترک، تعهد سازمانی، یادگیری سازمانی، احساس عدالت، صداقت، علاقه به کار و معنیداربودن کار است که در ۸ سطح طبقه بندی شده است. یافته ها نشان می دهد از میان مجموعه عوامل مدیریت منابع انسانی، اهداف کاری مشخص و مشترک به عنوان عامل زیربنایی شکلگیری
خلاقیت و نوآوری سازمانی کارکنان تشخیص داده شده است که به ایجاد حس عدالت در افراد در ساختار مزبور منجر شده و به تبع آن صداقت، امنیت شغلی - اقتصادی و خوشبینی تحقق یافته است.