بررسی تاثیر مصرف تلفیقی کودهای دامی، شیمیایی و ورمی کمپوست برخصوصیات کمی و کیفی لوبیای محلی(Phaseolus vulgaris L.) در استان گیلان

به منظور بهبود مدیریت حاصلخیزی خاک و تاثیر آن بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیای محلی(پاچ باقلا)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۵ انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد عملکرد دانه با سایر تیمارها به جز تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشت. بیش ترین ارتفاع نخستین غلاف از زمین (۱۷.۰۸ سانتی متر) از کود شیمیاییNPK و کمترین آن با تیمار شاهد و ۵۰% NPK+ ۵ تن در هکتار کود دامی (۸.۸۳ سانتی متر) به دست آمد. بیش ترین غلاف در بوته (۶۶/۷ عدد) در تیمار کود شیمیایی NPK بود که با تیمارهای ۵ تن در هکتارکود دامی + ۵ تن در هکتار ورمی کمپوست و شاهد اختلاف معنی داری داشت. نتایج عملکرد کیفی نیز نشان داد که پروتئین دانه با سایر تیمارها به جز تیمار شاهد اختلاف معنی داری نداشت. بیش ترین میانگین درآمد ناخالص در تیمارهای ورمی کمپوست و کود گاوی به ترتیب ۷۴۸۵۵۰ و ۶۹۷۵۶۵ هزار ریال در هکتار و بیش ترین میانگین سود حاصل از کشت نیز متعلق به تیمارهای ورمی کمپوست و کود گاوی به ترتیب ۶۶۴۰۵۰ و ۶۲۵۵۶۵ هزار ریال در هکتار به دست آمد. با توجه به نتایج این آزمایش به منظور افزایش کمی، کیفی و درآمد خالص گیاه لوبیای محلی، تیمار کود ورمی کمپوست نسبت به بقیه تیمارها پیشنهاد می شود.

Keywords:

بقولات , پاچ باقلا , عملکرد دانه , نیتروژن