بررسی ویژگی های زبانی در رمان بوف کور صادق هدایت و نمایشنامه ی در انتظار گودو ساموئل بکت

صادق هدایت و ساموئل بکت از نویسندگان برجسته ای هستند که از ویژگی های زبانی مشترکی در آثارشان استفاده کردند و مهم ترین ویژگی های زبانی رمان بوف کور و نمایشنامه در انتظار گودو تکرار،ترکیبات جدید و ابتکاری ، ترکیبات بی ربط و بی معنا،استفاده از کلمات و اصطلاحات عامیانه ،کنایات ،غیر منطقی بودن جملات،آهنگین و شاعرانه بودن برخی جملات ،استفاده فراوان از جملات پرسشی و... است و پر بسامدترین ویژگی زبانی در این دو اثر »تکرار« است که به یکی از مختصات ساختاری در این دو اثر تیدیل شده است و شاید بتوان گفت که تکرار در رمان بوف کور هدایت و نمایشنامهی در انتظار گودو بکت به خاطر برجسته کردن موضوع برای مخاطب، تاکید و نشان دادن یکنواختی زندگی و تکرار روزمرگی است.هدایت از زبان ترکیبی عامیانه یا محاوره ای و ادبی برای نوشتن رمانش استفاده کرده است،اما بکت از زبان محاوره ای و عامیانه بهره برده است. در مقاله ی حاضر ابتدا به بررسی مهم ترین ویژگی های زبانی در این دو اثر می پردازیم و آنگاه به تشابهات و تفاوت های زبانی آنها خواهیم پرداخت.

Keywords:

بوف کور , در انتظار گودو , رمان , نمایشنامه , ویژگی های زبانی.