ارزیابی پایداری ژئومرفولوژی شهری جهت برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهر (مطالعه موردی: شهر هرسین)

عوارض و پدیده های طبیعی در مکان گزینی، رشد و توسعه فیزیکی شهرها اثر قاطعی دارند. پدیده های طبیعی گاه به عنوان عوامل مثبت و گاه به عنوان عوامل منفی و بازدارنده عمل می کنند. با توسعه شهرها و سکونت گاه های بشر، سازگار نیست. بسیارند شهرهای تاریخی که بر اثر همین ناسازگاری محیط طبیعی متروکه شده اند. مهمترین عوامل طبیعی تاثیر گذار بر توسعه شهرها وضعیت توپوگرافی، شیب اراضی، آب و هوا، زمین شناسی، هیدرولوژی و ژئومورفولوژی می باشند. با توجه به افزایش گرایش به شهرنشینی، شهرها برای پذیرش جمعیت، نیاز به زمین های وسیع و گسترده ای دارند. هراندازه که شهرها توسعه یابند، برخورد آنها با واحدهای گوناگون توپوگرافی و ژئومورفولوژی و موضوعات مربوط به آنها زیادتر می شود. باید جهت یابی توسعه فیزیکی با توجه به عوامل تاثیر گذار به گونه ای باشد که همراه با توسعه فیزیکی شهر، کمترین میزان خسارت به محیط زیست وارد گشته و بتوان با حفظ محیط زیست به توسعه پایدار همه جانبه شهر نیز دست یافت. روش سنجش از دور به صورت گسترده ای برای بررسی گسترش شهرنشینی و شهرها مورد استفاده قرار می گیرد زیرا این روش مقرون به صرفه بوده و از تکنولوژی های مناسبی بهره مند است. در این تحقیق به منظور بررسی و مناطق مساعد برای توسعه شهری از ۸ معیار ارتفاع، شیب، جهت شیب، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، لیتولوژی، راه ارتباطی و کاربری اراضی استفاده شده است. برایند روش کار ترکیبی از تهیه لایه های اطلاعاتی در محیط GIS ARC ،استانداردسازی به روش منطق فازی، وزندهی در قالب مدل AHP و پهنه بندی با استفاده از دو مدل OWA و WLC بوده است. بر این اساس میتوان گفت که پژوهش حاضر با نگرش سیستمی- مقایسه ای موجود الگویی کارا در مسیر مدیریت توسعه های پیرا شهری در آینده می باشد.

Keywords:

ارزیابی پایداری , توسعه شهر , ژئومورفولوژی , تحلیل پوششی داده ها , هرسین