مدل سازی تاثیر آینده نگاری باز همکارانه بر نوآوری استراتژیک؛ نقش میانجی یادگیری استراتژیک و انعطاف پذیری استراتژیک

زمینه و هدف: گرایش به نوآوری استراتژیک یکی از شیوه های کسب مزیت رقابتی است؛ چراکه محصولات نوآورانه، فرصت های ارزشمندی برای رشد و بقا بلندمدت شرکت ها فراهم می آورد. بر اساس پژوهش ها، یادگیری و انعطاف پذیری استراتژیک همراه با دیدگاه آینده نگر می تواند نوآوری استراتژیک را بهبود دهد؛ بر این اساس، در پژوهش حاضر به ارائه و آزمون مدل ساختاری بررسی تاثیر آینده نگاری باز همکارانه بر نوآوری استراتژیک با ملاحظه نقش میانجی یادگیری استراتژیک و انعطاف پذیری استراتژیک در صنعت هوایی پرداخته می شود.روش شناسی: این پژوهش از لحاظ نوع استفاده، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، پژوهشی توصیفی-همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری  پژوهش شامل ۴۳۰ نفر از مدیران شرکت های منتخب فعال در صنعت هوایی بود که تعداد ۲۲۹ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه ساختاریافته گردآوری و با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل تحلیل شدند.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که آینده نگاری باز همکارانه به صورت مستقیم و غیرمستقیم، به واسطه انعطاف پذیری استراتژیک و یادگیری استراتژیک بر نوآوری استراتژیک تاثیر مثبت و معناداری دارد.نتیجه گیری: با توجه به فناورپایه بودن و ماهیت همکاری محوری شرکت ها در صنعت هوایی، ارتقاء نوآوری استراتژیک در گرو یادگیری استراتژیک و انعطاف پذیری استراتژیک است و به واسطه قابلیت های آینده نگاری باز همکارانه به دست می آید.کلیدواژه ها: آینده نگاری باز همکارانه، انعطاف پذیری استراتژیک، یادگیری استراتژیک، نوآوری استراتژیک.

Keywords:

آینده نگاری باز همکارانه , انعطاف پذیری استراتژیک , یادگیری استراتژیک , نوآوری استراتژیک