اثربخشی روان پویشی کوتاه مدت بر خود تنظیمی زوجین دارای تعارض

هدف پژوهش حاضر اثربخشی روان پویشی کوتاه مدت بر خودتنظیمی زوجین دارای تعارض بود. جامعه آماری در این پژوهش شاملکلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان ساری با علت تعارض در شش ماه دوم سال ۱۴۰۰ بودند. در این پژوهش تعداد۲۰ زوج با تقسیم بندی ۱۰ زوج برای هر کدام از گروه های آزمایش و گروه کنترل) که این تعداد نفرات بنا بر رعایت ملاک هایورود، با این پژوهش همکاری کردند. جهت انتخاب ۲۰ زوج (۴۰ نفر) از کل جامعه آماری. دو مرکز بصورت تصادفی ساده (قرعه کشی)انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل, فرم اطلاعات دموگرافیک (جمعیت شناختی).پرسشنامه خودتنظیمی هیجان گرنفسکی، کریجو اسپینهاون (۲۰۰۱)، تعارض زناشوپی تجدیدنظر شده ثنایی(۱۳۹۵) و پروتکل روان پوبشی کوتاه مدت بود. تجزبه و تحلیل داده هایجمع آوری شده. به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS۲۲ انجام گرفت. برای تجزبه و تحلیل داده های آماراستنباطی از تحلیل کوواریانس تک متغیره (انکوا برای فرضیه های فرعی) استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش روان پویشی کوتاهمدت بر خودتنظیمی زوجین دارای تعارض آثربخش است.

Keywords:

روان پویشی کوتاه مدت , خود تنظیمی , زوجین