ارزیابی رابطه هوش هیجانی با خودکارآمدی با هدف کسب رضایت دانش آموزان (مطالعه موردی: دانش آموزان سرطانی)

هدف اصلی این مقاله نشان دادن رابطه هوش هیجانی با خودکارآمدی با هدف کسب رضایت دانش آموزان سرطانی است که می تواند ما را به سمت هسته های آموزشی جدید و نوآوری ها و رهبری سوق دهد. اول از همه، بررسی خواهیم کرد که چگونه هوش هیجانی و خودکارامدی دانش آموزان به یک فاکتور مهم در کسب رضایت آنها تبدیل می شوند که فضای یادگیری را تقویت می کنند و ما را به سمت ایده ها و رهبری جدید هدایت می کنند. ابتدا عوامل مهم هوش هیجانی و خودکارآمدی مشخص می شود و تعداد ۱۲۰ پرسشنامه از بین دانش آموزان ۱۰-۱۶ سال سرطانی تحت حمایت سازمان محک هستند جمع آوری می شود که روایی و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفته است. سپس با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی(PLS-SEM) به تجزیه و تحلیل پرداخته تا رابطه بین دو پارامتر هوش هیجانی و خودکارآمدی بر کسب رضایت فردی، اجتماعی و زندکی مشخص گردد. نتایج تحقیق نشان داد که: متغیر رضایت دانش آموزان با هردو متغیر خودکارآمدی و هوش هیجانی و تمامی مولفه های این دو متغیر رابطه دارد (۰۵/۰>p). یافته ها نشان داد رابطه بین خودکارآمدی و هوش هیجانی با رضایت دانش آموزان مثبت است. افزایش هرکدام از دو متغیر خودکارآمدی و هوش هیجانی موجب افزایش میزان رضایت دانش آموزان می شود. شدت تاثیر خودکارآمدی بر رضایت دانش آموزان برار با ۶۳۹/۰ است که مقدار قابل توجهی است. شدت تاثیر هوش هیجانی بر رضایت برابر با ۲۰۲/۰ بدست آمده است.

Keywords:

هوش هیجانی , خودکارآمدی , رضایت , معادلات ساختاری