بررسی و ارزیابی پایداری زیست محیطی و اولویت بندی آنها براساس میزان تاثیر در فرآیند برنامه ریزی توسعه پایداربه روش تحلیل سلسله مراتبی AHP

پایداری در معنای وسیع خود به توانا یی جامعه، اکوسیستم یا هرسیستم جاری برای تداوم کارکرد در آینده نامحدود اطلاق می شود، بدون اینکه به طور اجبار در نتیجه تحلیل رفتن منابعی که سیستم به آن وابسته است یا به دلیل تحمیل بار بیش از حد روی آنها، به ضعف کشیده شود. از طرف دیگر توانایی سیستم برای استقامت و پایایی به گونه ای اجتناب ناپذیر وابسته به موفقیتی است که سیستم در ایجاد ارتباط با محیط بیرو نی کسب میکند؛ به عبارت دیگر پایداری سیستم به طور کامل وابسته به قابلیت سیستم برای سازگاری و انطباق ، تغییر و تحول و پاسخگو یی به محیط است و از آنجا که محیط به نوبه خود همواره در حال تغییر است ، این فر ایند سازگاری و انطباق سیستم باید یک فر ایند پویا و حساس باشد. سیستم پایدار به کارکرد مناسب درونی و به رابطه سازگار با محیط و به عبارت بهتر به پایداری در درون و به پایداری در بیرون ( در تعامل با محیط ) نیازمند است تا در مجموع به عنوان سیستم پایدار عمل کند.لذا برای پایداری زیست محیطی نیاز به شناسایی و ارزیابی مدوام مولفه های که در بحث توسعه پایدار نقش دارند انجام گیرد . این پژوهش جهت تعیین اولویت بندی معیارها و زیرمعیارهای ابعاد توسعه پایدار ازتکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی ۱ (AHP)استفاده شده است. بر اساس نتایج تحقیق اثبات شد، معیار پایداری اجتماعی در پایداری زیست محیطی با وزن نرمال شده ۰,۶۷۴ از بیشترین اولویت برخوردار است. معیار پایداری اقتصادی در پایداری زیست محیطی با وزن ۰,۲۲۶ در اولویت دوم قرار دارد. معیار پایداری محیط زیست در پایداری زیست محیطی با وزن نرمال ۰,۱۰۲ به عنوان آخرین اولویت ما معرفی می گردد

Keywords:

پایداری زیست محیطی , پایداری اجتماعی , پایداری اقتصادی , تحلیل سلسله مراتبی