اصلاح سطحی نانوبلورهای سلولزی با استفاده از پلاسمای رادیوفرکانسی

در این تحقیق تاثیر پلاسمای رادیوفرکانسی هگزامتیل دی سیلوکسان (HMDSO) روی خواص فیزیکی و آب گریزی نانوبلورسلولز (CNC) بررسی شده است. از این رو شاخص بلورینگی، تغییرات در گروه های عاملی، توپوگرافی سطح فیلم ها، پایداری حرارتی CNC و نانوبلورسلولز بعد از تیمار پلاسما (mCNC)، پراکنش در حلال های قطبی و غیر قطبی و زاویه تماس استاتیک بررسی شدند. طیف بینی XRD، عدم تغییر شاخص بلورینگی CNC را در اثر تیمار پلاسما نشان داد. جایگزینی بخشی از گروه های هیدروکسیل با گروه های Si به وسیله طیف سنجی FTIR تایید شد. تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM)، افزایش ناهمواری سطح فیلم mCNC را نشان داد و آنالیز حرارتی TGA، افزایش میزان پایداری حرارتی mCNC را نسبت به CNC به اثبات رساند. بهبود خواص آب گریزی mCNC به وسیله اندازه گیری زاویه تماس نشان داده شد. همچنین بررسی پراکندگی mCNC در استون نشان داد که تیمار پلاسمای HMDSO روشی مناسب برای پراکنش بهتر و پایدارتر mCNC در حلال های غیر قطبی است.

Keywords:

تیمار پلاسما , هگزامتیل دی سیلوکسان , نانوبلور سلولز , پراکندگی