تاثیر هشت هفته تمرین هوازی فزاینده و مکمل بذر کدو بر شاخص های فشار اکسایشی بافت ریه موش های مسموم شده با آب اکسیژنه

اهداف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مکمل بذر کدو بر شاخص های فشار اکسایشی ریوی رت های مسموم شده با آب اکسیژنه (H۲O۲ ) انجام شد؛ مواد و روش ها:  ۴۲ سر رت نر ویستار تصادفی به هفت گروه کنترل، مسموم شده، مسمومیت + یک گرم کدو، مسمومیت + دو گرم کدو، مسمومیت + تمرین هوازی، مسمومیت+ یک گرم کدو + تمرین، مسمومیت+ دو گرم کدو + تمرین تقسیم شدند. القای فشار اکسایشی با تزریق درون صفاقی mg/kg ۱/۰ هیدروژن پراکسید به مدت سه روز در هفته، دریافت بذر کدو  به صورت یک و دو گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و برنامه تمرینی شامل هشت هفته دویدن فزاینده روی تردمیل (سه روز در هفته با حداقل سرعت هشت متر بر دقیقه و شیب ۱۰ درجه) بود. از کیت های تخصصی به منظور اندازه گیری شاخص های سیتوکروم c، ATP، MDA و PAB استفاده شد و داده ها با آزمون تحلیل واریانس دوراهه در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مسمومیت با  H۲O۲سبب کاهش معنادار ATP و افزایش معنادار سیتوکرومC ،MDA  و PAB ریوی شد (P < ۰.۰۵). دریافت دوزهای بذر کدو اثر معناداری بر غلظت MDA، سیتوکرومc  و ATP نداشت (P > ۰.۰۵). از طرفی دریافت دو گرم بذر کدو  موجب کاهش معنادار غلظت  PAB شد (P < ۰.۰۵). هشت هفته تمرین هوازی اثری معناداری بر غلظت MDA ریوی نداشت (P > ۰.۰۵)، اما غلظت ATP را به صورت معناداری افزایش داد و غلظت سیتوکروم c و PAB را کاهش داد (P < ۰.۰۵). تعامل تمرین هوازی با دوزهای بذر کدو باعث افزایش ATP و کاهش غلظت MDA، سیتوکروم  cو PAB شد (P < ۰.۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد اثرات مجرد بذر کدو به بافت و دوز مصرفی وابسته باشد. هشت هفته تمرین هوازی نیز بسته به عواملی راهکار ضداکسایشی مناسبی در شرایط مسمومیت با پراکسید هیدروژن است. ترکیب تمرین هوازی و دوزهای بیشتر مکمل بذر کدو اثرات مضاعفی بر شاخص های اکسایشی  بافت ریه در رت های مسموم شده با آب اکسیژنه دارد.

Keywords:

تمرین , کدو تنبل , فشار اکسایشی , هیدروژن پراکسید