نقش قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران در جنبش بیداری اسلامی جهان اسلام

با وقوع جنبش­ بیداری اسلامی در جنوب غربی آسیا، اندیشمندان داخلی و خارجی زیادی، به ظرفیت­های الگوی انقلاب اسلامی ایران، به عنوان یک عامل موثر، در ایجاد، تقویت و استمرار جریان­های اخیر پرداخته­اند. تحولات اخیر در جنوب غربی آسیا در قالب انقلاب­های مردمی توانسته چشم­انداز نوینی جهت تاثیرگذاری انقلاب اسلامی ایران در گسترش این انقلاب­ها به وجود بیاورد. نقاط مشترکی چون ضدیت با رژیم اسراییل، ضدیت با استبداد و تقویت هویت اسلامی- ملی بین انقلاب ایران و  انقلاب­های منطقه وجود دارد. مهم­ترین شباهت این انقلاب­ها با انقلاب اسلامی ایران در مردمی ­بودن این انقلاب­ها با محوریت اسلامی و دینی است. همین موضوع می­تواند در کنار ظرفیت­های عدالت­محوری و سلطه­ستیزانه­ی انقلاب اسلامی، یک الگوی واقعی و منطقی برای این انقلاب­ها در راستای شکل­گیری حکومت­های مردمی و اسلامی محسوب شود. در این میان، نقش حمایت­های آشکار ایران از گروه­های مقاومت در خاورمیانه و مواضع جمهوری اسلامی ایران در قبال اقدامات اسرائیل و در مقابل، ضعف و سستی حکام کشورهای عربی در برابر این رژیم، آرزوی برقراری حکومتی مستقل و مردمی را نظیر آنچه در ایران بر سر کار است در دل ملت­های منطقه، تقویت کرده است. در یک نگاه کلی به نظر می­رسد گرانیگاه این جنبش­ها ساختارشکنی از نهادهای سنتی و روش­های کهنه و پوسیده حکومت­داری و روی آوردن به ارزش­هایی چون عدالت و آزادی است که ریشه در تفکر اسلامی دارد. این پژوهش درصدد است تا به بررسی الهام­بخشی الگوی انقلاب اسلامی ایران به خیزش­های موسوم به «بیداری اسلامی» در منطقه جنوب غربی آسیا بپردازد و ابعاد مختلف این موضوع و نوع نگرش­های غالب بر این تحولات را تبیین نماید.

Keywords:

انقلاب اسلامی , اسلام سیاسی , بیداری اسلامی , مردم سالاری دینی , قدرت نرم