اثر میانجی خوش بینی نسبت به مسیر پیشرفت شغلی در رابطه میان تناسب فرد- شغل و تناسب فرد- سازمان

چکیده: با وجود اهمیت سازه خوش بینی نسبت به مسیر پیشرفت شغلی و پیامدهای مثبت آن برای فرد و سازمان، پژوهش های اندکی در این موضوع انجام شده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تناسب فرد-سازمان و فرد- شغل بر خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی است. همچنین اثر میانجی خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی در رابطه میان این دو نوع تناسب مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان چهار دانشگاه بزرگ شهر تهران هستند و داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که هم تناسب فرد- شغل و هم تناسب فرد- سازمان بر خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی تاثیر می گذارند و شدت این تاثیر، در مورد تناسب فرد- شغل بیشتر است. بررسی تاثیر توامان دو نوع تناسب مذکور بر خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی هم نشان می دهد تاثیر این دو متغیر به همراه هم، نسبت به زمانی که تک تک در نظر گرفته شوند، بیشتراست. یافته های پژوهش بیانگر آن است که تناسب بیشترفرد با شغل منجر به تناسب فرد با سازمان می شود و در این میان سازه خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی می تواند چنین رابطه ای را تسهیل کند.

Keywords:

خوشبینی نسبت به مسیر پیشرفت شغلی , تناسب فرد- شغل , تناسب فرد- سازمان