بررسی دیدگاه خاورشناسان پیرامون مصادر قرآن

برخی خاورشناسان پیرامون مصادر و منابع وحیانی قرآن تردید کرده ، بر آن اند که محمد قرآن را از فرهنگ های گوناگون، ادیان و اشخاص و کتب مختلف گرفته است و دیگر اینکه قرآن محصول تجربیات شخصی پیامبر و نتیجه افکار او یا القای شیطان به او بوده و منبع وحیانی ندارد. در این مقاله، استدلال خاورشناسان پیرامون مصادر قرآن طرح و بررسی گردیده و تبیین شده است که به صرف مشابهت تعالیم تورات و انجیل با قرآن، نمی توان قرآن را مقتبس از آنها دانست؛ زیرا ادیان آسمانی در اصول دعوت با هم مشترکند و در مسائل جزئی با هم اختلاف دارند. هم چنین انتقاد قرآن از تعا لیم یهود و مسیحیت و تفاوت ماهوی با آنها نشانه عدم اخذ قرآن از آنهاست. فرهنگ و آداب پسندیده مردم عصر نزول و اشعار آنها نیز از مصادر قرآن نیست؛ زیرا قرآن با فرهنگ عصر نزول و با محتوای اشعار آنها مخالفت کرده و از اساس آنها را تغییر داده است. وجود آیات قرآنی در اشعار امیه بن صلت، نشانه تاثیر پذیری این شاعر از قرآن است. ظاهر الفاظ قرآن با سخنان پیامبر از نظر فصاحت و بلاغت فاصله زیادی دارد. پس قرآن نتیجه افکار و تاملات شخصی او نبوده وآن را در سفرهای خویش از دیگران اقتباس نکرده است.

Keywords:

قرآن , خاورشناسان , مصادر وحی , وحی نفسی