بررسی تطبیقی مفهوم واژه «ملکوت» در قرآن کریم و دیوان حافظ
Publish place: Journal of Quranic Literature، Vol: 1، Issue: 3
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 168
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PAQ-1-3_001
تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1401
Abstract:
ملکوت از واژگانی است که فهم صحیح و عمیق آن نقشی چشمگیر در تقویت نگرش توحیدی و عرفانی دارد. به سبب همین نقش محوری است که این کلمه در ادبیات غنی پارسی، به ویژه اشعار حافظ نیز بازتاب داشته است. ملکوت مفهومی تشکیکی است که معنای ساده و قابل درک آن برای همه، همان مالکیت مطلق خدای متعال و استناد همه اشیاء به اراده الهی و وصف خالقیت اوست؛ اما معنای عمیق و اعلای آن باطن عالم خلقت و عین ربط بودن همه اشیاء و موجودات به پروردگار عالمیان است. نویسندگان این نوشتار بر آنند که استعمال واژه «ملکوت» در غزلیات حافظ شیرازی در همین معنای اخیر آن بوده است. البته استاد غزل پارسی علاوه بر استلهام معنایی از قرآن در این زمینه، از تصویرسازی های فرا بشری قرآن نیز اثر پذیرفته و با ارائه تصویرگری هایی بدیع و دل انگیز، معانی و مفاهیم قرآنی را با جذابیت و زیبایی خاصی در اشعار خود مطرح نموده است.بررسی تطبیقی مفهوم واژه «ملکوت» در قرآن کریم و دیوان حافظ
Keywords:
Authors
کرم سیاوشی
استادیار گروه الهیات دانشگاه بو علی سینا
جواد محمدی
دانشجو دکتری علوم قرآن و حدیث و مدرس دانشگاه فرهنگیان