اثربخشی زوج درمانی هیجان محور بر انعطاف پذیری روانشناختی زوجین دارای تعارضات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی هیجان محور بر انعطاف پذیری روانشناختی زوجین دارای تعارضات زناشوییانجام گردید. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماریاین پژوهش شامل زوجین دارای تعارضات زناشویی در مرکز مشاوره شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ بوده است. برای گردآوریاطلاعات از پرسشنامه انعطافپذیری روانشناختی دنیس و ندروال استفاده شد. در این پژوهش با استفاده از روش نمونهگیریدر دسترس ۳۲ نفر از زوجین دارای تعارضات زناشویی انتخاب شدند، با گمارش تصادفی ۱۶ نفر در گروه آزمایش و ۱۶ نفر درگروه کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه مورد پیشآزمون قرار گرفتند. سپس پروتکل درمانی برای آزمودنی های گروه تحت درمانهیجان محور به مدت ۱۲ جلسه انجام گرفت و گروه کنترل تحت هیچ درمانی قرار نگرفت. بعد از اتمام جلسات درمان، آزمودنیهای هر دو گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. نتایج یافته ها نشان داد که میانگین نمرات انعطاف پذیری روانشناختی زوجیندر پس آزمون گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون معنادار بوده است. بنابراین زوج درمانی هیجان محور بر انعطاف پذیریروانشناختی زوجین دارای تعارضات زناشویی تاثیر دارد.

Keywords:

زوج درمانی هیجان محور , انعطاف پذیری روانشناختی , زوجین , تعارضات زناشویی.