معماری در عصر تغییر اقلیم

هدف این نوشتار ارائه اصول معماری در عصر تغییر اقلیم است. ضرورت این امر از آنجا ناشی می شود که نرخ گرم شدن کره زمین، افزایش یافته است. به طور علمی اثبات گردیده است که انسان و فعالیت های او موجب افزایش تراکم جوی گازهای گلخانه ای شده است و همین امر مسبب اثر گرمایش جهانی است. گستردگی مشکل گازهای گلخانه ای به حدی است که به منظور کاهش خطرات تغییر فاجعه آمیز اقلیم، نیاز توقف افزایش تراکم آن که به وسیله سوختن انرژی های فسیلی تولید می شود، احساس می گردد و بشر نیاز دارد که به سرعت از استفاده گاز گلخانه ای حاصل از سوخت فسیلی، به سمت وابستگی بیشتر به انرژی تجدیدشونده پاک، حرکت کند. در روش تحقیق موضوع، ابتدا مرور منابع، سوابق موضوع و تحقیقات مشابه به صورت کتابخانه ای انجام شد و سپس بر اساس تکنیک تحلیل محتوا، اصول طراحی خورشیدی بیان گردید. تحقیق حاضر با این فرض پیش رفت که اگر دسترسی خورشیدی، برای ساختمان های محیط شهری تامین شود، آنگاه آنها می توانند انرژی حرارتی موردنیاز برای سامانه های ایستا را از نور خورشید و دیگر منابع تجدیدپذیر دریافت نمایند. به منظور آزمون این فرضیه، روش تحقیق میدانی مورد استفاده قرار گرفت. در این بررسی میدانی، وضع موجود یک مجموعه همسایگی از منطقه ۸ شهر تهران ارزیابی شد و به کمک برخی از نرم افزارهای کامپیوتری، الگوهای سایه پیرامون ساختمان ها در اوقات مختلف سال شبیه سازی گردید. پس از تجزیه و تحلیل مدل های کامپیوتری، محدودیت بناها در دسترسی به انرژی خورشیدی تبیین گردید و بر اساس نتایج بدست آمده، اصول و مبانی سامانه های گرمایشی و سرمایشی ایستا ارائه گردید.

Keywords:

Urban Solar Access , Climate Change , Passive Solar , دسترسی خورشیدی شهری , تغییر اقلیم , طراحی خورشیدی ایستا , سیستم خورشیدی پویا , گرمایش و سرمایش