بهسازی بافت های باارزش روستایی؛ فرایندی از ذهنیت تا عینیت

بافت کالبدی روستاهای ایران ضمن برخورداری از ارزش های معماری همانند سادگی و بی پیرایگی؛ دارای الگوهای بصری و زیبایی شناختی، انطباق با محیط طبیعی، هماهنگی با عملکرد زیستی و معیشتی، استفاده از مصالح بوم آورد و دانش بومی است. در این میان بافت کالبدی برخی از روستاهای کشور به دلیل برخورداری از ویژگی های خاص معماری، تاریخی و فرهنگی به عنوان میراثی ارزشمند و بجای مانده از نیاکان ما به شمار می رود که حفظ و نگهداری آن ها از اهمیت فراوانی برخوردار است. از این رو، انجام اقدام مناسب برای بهسازی و حفظ ذخایر کالبدی و ثروت های فرهنگی موجود در این روستاها ضرورت می یابد. در این رهگذر، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی به عنوان متولی توسعه کالبدی روستاهای کشور با هدف حفاظت و احیای بافت کالبدی با ایده و راهکارهای نوین و صیانت از اصالت فرهنگی، تاریخی و کالبدی- فضایی روستاها، شناسایی، مطالعه، طراحی و اجرای طرح بهسازی بافت باارزش در ۲۰ روستای منتخب را در برنامه سوم توسعه به انجام رسانید و در ادامه روند مطالعه ۳۵ روستا را نیز در برنامه چهارم توسعه در دستور کار قرار داد. مقاله حاضر در پی آن است که با رویکردی جانبدارانه از طرح های بهسازی بافت های باارزش روستایی، و با روش تحلیلی- اسنادی به شناسایی، تشریح اهداف، شاخص ها و اقدامات انجام یافته به عنوان راهبردی در جهت گیری های بنیاد مسکن در بخش مسکن و عمران روستایی بپردازد.

Keywords:

Rural Architectural , rehabilitation , Authentic Fabric , Spatial development. , معماری روستایی , بهسازی , بافت باارزش و توسعه کالبدی.