شگست حصر و انحصار رسانه ای دشمنان پیشران تحقق »ایران قدرتمند« در گام دوم انقلاب اسلامی

در بیان ارتباط قدرت و رسانه یکی از ماندگارترین تعریف ها بیان هارولد لاسول اندیشمند ارتباطات سیاسی است. او در سال ۱۹۳۶در تعریف از سیاست نوشت: سیاست عبارت است از اینکه چه کسی، چه چیزی را، چه زمانی و چگونه به دست می آورد؟ بعدها این سوال ها در تعریف چرخه انتقال پیام نیز تکرار شد. در گذشته قدرت کشورها بیشتر تک ساحتی تعریف میشد. اما امروزه گونه های دیگر قدرت در کنار قدرت سخت مورد توجه و تاکید است و بر این اساس میتوان انواع قدرت را در مقوله های قدرت سخت، قدرت نرم و قدرت هوشمند طبقه بندی کرد. از نظر جوزف نای، قدرت نرم قدرت عبارت است از توانایی شکل دادن به ترجیحات و اولویت های دیگران نه با استفاده از تحمیل و تطمیع، بلکه از طریق جذب، همکاری و اغوا. گرچه نظریه قدرت نرم به ظاهر و در نگاه اول اشاره مستقیمی به رسانه های و جریان تولید و توزیع پیام ندارد، ولی عملکرد واقعی و هدف غایی قدرت نرم چیزی جز »کسب سلطه« با روشی متفاوت نسبت به شیوه های کلاسیک نیست. رسانه به عنوان یک ابزار ایدئولوژیکی با قابلیت بیان تعامل نخبگان عمل میکند و دیگران را به حاشیه میراند. توانایی »بازنمایی« تابعی از قدرت اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در نظر گرفته میشود. بنابراین کسانی که توانایی گفتگو دارند، جایگاه غالب و برتر را نیز دارند، در حالی که کسانی که توانایی گفتگو ندارند، جایگاه فرودستی دارند. این ایده برتری و فرودستی در روابط بین کشورهای غربی و کشورهای دیگر وجود دارد. از آنجا که قدرت اصلی بازنمایی در دست رسانه های بزرگ غرب است همواره تصویری منفی از کشورهای مستقل بویژه ایران ارایه میدهند. بازنمایی رسانهای از ابعاد مختلف وضع جاری جهان در بنگاه های رسانهای بزرگ و بین المللی، در راستای تقویت و تحکیم قدرت و ثروت نیروهای فرادست نظم امروز جهان (ایالات متحده، شرکتهای چند ملیتی و ...) حرکت میکند. بر این اساس رسانه های گروهی، از سیاست دقیقی پیروی میکنند که قدرتهای سیاسی و اقتصادی جهان تدوین کرده اند.