تاثیر تعارض کار- خانواده بر رضایت از زندگی با میانجیگری استرس شغلی و رضایت شغلی در تدریس حضوری و مجازی از دیدگاه استادان دانشگاه

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تعارض کار-خانواده بر رضایت از زندگی با نقش میانجی استرس شغلی و رضایت شغلی است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری نامحدود شامل استادان دانشگاه است که تعداد۳۸۴ نفر به ­روش دردسترس انتخاب ­شدند. جمع­آوری داده با استفاده از پرسشنامه های الکترونیک و تحلیل آماری با نرم افزارهایSPSS وSMARTPLS۳ انجام­شد. نتایج پژوهش نشان­داد که با افزایش تعارض کار-خانواده تنها در وضعیت تدریس مجازی رضایت از زندگی کاهش­یافت؛ تاثیر استرس شغلی بر رضایت از زندگی در وضعیت تدریس حضوری و مجازی معنادار نبود؛ تاثیر تعارض کار-خانواده بر رضایت از زندگی با میانجی گری جزئی رضایت شغلی تنها در وضعیت تدریس مجازی معنادار بود و نقش استرس شغلی در رابطه بین تعارض کار-خانواده و رضایت شغلی به عنوان میانجی جزئی تایید شد. نتایج حاصل از مقایسه اختلاف میانگین ها نشان­داد که تداخل کار با خانواده مبتنی­بر اجبار در وضعیت تدریس مجازی بیشتر از حضوری بود و استادان به مراتب در شرایط بدتری قرار داشتند.