نقش واسطه ای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله با استرس در بین رابطه والد – فرزند و تنظیم هیجانی با رفتارهای خودجرحی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رفتارهای خودجرحی براساس رابطه والد – فرزند و تنظیم هیجانی با نقش واسطه ای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله با استرس انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل دادند. حجم نمونه آماری براساس روش پیشنهادی شوماخر و لوماکس(۲۰۰۴) تعداد ۳۰۰ نفر محاسبه شد که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسش نامه های خودآسیبی عمدی (DSHI)، راهبردهای مقابله ای لازاروس(WOCQ)، طرح واره ی یانگ (YSQ)، تنظیم شناختی هیجان (CERQ)و ارزیابی رابطه والد- فرزند (PCRS) را تکمیل کردند. یافته ها نشان داد، که مدل ساختاری پژوهش مبنی بر نقش واسطه ای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله با استرس در بین رابطه والد – فرزند و تنظیم هیجانی با رفتارهای خودجرحی با داده های گردآوری شده برازش دارد. سبک مقابله هیجان مداری به صورت مثبت و سبک مقابله مسئله مداری به صورت منفی و معنادار، طرحواره های ناسازگار اولیه به صورت مثبت و معنادار، راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی هیجان به صورت منفی و راهبردهای غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان به صورت مثبت و معنادار، رابطه والد/فرزند به صورت منفی و معنادار، رفتارهای خودجرحی را پیش بینی می کند. براساس نتایج حاصل می توان نتیجه گرفت به منظور پیشگیری و کنترل رفتارهای خودجرحی نوجوانان، توجه به عوامل خانوادگی شامل رابطه والد فرزند و عوامل فردی از جمله طرحواره های ناسازگار اولیه، سبک های مقابله با استرس و تنظیم هیجانی ضروری است.

Keywords:

فتارهای خودجرحی , رابطه والد – فرزند , تنظیم هیجانی , طرحواره های ناسازگار اولیه , سبک های مقابله با استرس