طراحی شهرک مسکونی چند عملکردی و توجه به ارتقا تعاملات ساکنین با رویکرد space syntax

در این پژوهش هدف اصلی ایجاد تعامل بین ساکنین شهرک و ایجاد روابط فضایی در پلان معماری است، البته بدون در نظرگرفتن مقیاس فضاها ،امروزه به دلیل زندگی های ماشینی و آپارتمان نشینی رفت و آمد ها و تعاملات اجتماعی بین همسایگان به شدت کاهش یافته است، و چنین شهرکی چند عملکردی در تهران در این منطقه موجود نیست ، و به دلیل این که ساکنین برای رفع نیازهای خود به سهولت به آنها دست پیدا کنند ، به این منظور چنین شهرکی طراحی می شود که آنها بتوانند نیازهای اولیه خود را فراهم کنند و بتوانند در فضاهایی که ایجاد می شود مشارکت و تعامل داشته باشند و با ایجاد روابط فضایی در پلان و با توجه به رویکرد (space syntax) و روانشناسی محیط، محیطی امن و آرام و شاد ایجاد کرد.تلاش برای طراحی با توجه به زیبایی و زیبایی شناسی در دوره ای که بیشتر در ساخت مسکن بعد عملکردی آن مورد توجه قرار گرفته است و شاهد بناهایقوطی واری هستیم که به بعد زیبایی شناسانه آنها کمتر پرداخته می شود. شناسایی غیراستدلالی طرح های رابطه ای که سازندهخصیصه فرم هاست تعریفی است که از اسپیس سینتکس ارائه گشته است. عمق و همبستگی فضاها از ویژگی ها و مفاهیمی است که در این روش به بحث گذاشته شده است و در عین حال مفاهیمی چون ابعاد و اندازه ی فضاها نادیده گرفته شده اند. نمودارهای توجیهی تولیدی از این روش، یک سری الگوی روابط فضایی موجود در پلان معماری را منعکس می کنند که البته این بخش بدون در نظر گرفتن مقیاس فضاها صورت می گیرد.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , space syntax , روانشناسی محیطی , زیبایی شناسی , الگو فضایی