فلسفه پرورش تولی وتبری و فرزند در اندیشه علامه طباطبایی

پرورش تولی و تبری فرزند مبتنی بر ولی شناسی و دشمن شناسی و رشد متوازن و هماهنگ بینش و گرایش و رفتار او در دایره فقه اهلبیت)علیهم السلام( است. معرفت نسبت به ولایت خداوند و اولیای الهی و بصیرت نسبت به دشمنان خداوند و اولیای الهی، چراغی است که مسیرحرکت فرزند را روشن می سازد و حب فی الله و بغض فی الله به منزله موتوری است که انرژی لازم را برای پیمودن صراط ولایت تولید می کند.صراط ولایت یگانه راهی است که در دنیا به صورت دین و پیامبران و امامان معصوم)علیهم السلام( ظهور کرده است و در آخرت به صورت پلیبر فراز دوزخ کشیده شده است. زمامدار و محرک راهیان همه راهها و روآورندگان به همه قبله ها، خداوند است؛ راهیان راه ولایت با مهر او ورهپویان راه اعداء با قهر او ملاقات خواهند کرد. تبیین حکمت و فلسفه پرورش تولی و تبری فرزند در اندیشه علامه طباطبایی در نگاه داشتنفرزند در راه ولایت و نیز در پیمودن صراط ولایت و رسیدن او به سرمنزل مقصود یاری می رساند. از منظر علامه، تولی و تبری اگر در عمق جانفرزند راه یافته و تقویت و تثبیت گردد، او خود را به صفات کمال و جمال خدای سبحان و اولیای الهی می آراید و از زشتی اعمال دشمنان ولایتدوری می جوید و به لحاظ اجتماعی و سیاسی نیز به اتحاد و همبستگی رسیده و خود را از خطرها و آسیب های گوناگون دشمنان مصون میسازد و سرانجام از صراط آخرت به سلامت گذشته و در بهشت رضوان الهی جای میگیرد.

Keywords:

علامه طباطبایی , حکمت , تولی , تبری , پرورش.