رابطه بین رهبری اخلاقی با عملکرد و خودکارآمدی شغلی معلمان (مورد مطالعه: معلمان دوره اول متوسطه منطقه ۹ آموزش و پرورش شهر تهران)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین رهبری اخلاقی با عملکرد و خودکارآمدی شغلی معلمان دوره اول متوسطه منطقه ۹ شهر تهران صورت گرفت. این پژوهش کاربردی از نوع توصیفی محسوب می شود که به روش پیمایشی اجرا گردید. جامعه آماری متشکل از ۲۹۵ نفر معلمان دوره اول متوسطه منطقه ۹ شهر تهران می باشد که ۱۶۷ نفر به عنوان نمونه آماری به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل۳ پرسشنامه استاندار رهبری اخلاقی،استاندارد عملکرد و خودکارآمدی شغلی می باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) به وسیله نرم افزار spss استفاده شد. نتایج تحقیق نشان دادند که بین رهبری اخلاقی با عملکرد شغلی و خودکارآمدی معلمان دوره اول متوسطه منطقه ۹ شهر تهران، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بررسی مدل تاثیر رهبری اخلاقی سبک های بر مدیریتی عملکرد شغلی و خودکارآمدی شغلی معلمان نیز نشان می دهد که ۸/۱۸ درصد از کل تغییرات عملکرد شغلی و ۹/۳۹ درصد تغییرات خودکارآمدی معلمان به وسیله رهبری اخلاقی تبیین شدند؛ همچنین تاثیر رهبری اخلاقی بر خودکارآمدی معلمان بیش از عملکرد شغلی است. در بین مولفه های رهبری اخلاقی، مولفه انصاف دارای بیشترین تاثیر و رابطه با بحث عملکرد شغلی و خودکارآمدی شغلی است.

Keywords:

رهبری اخلاقی , عملکرد شغلی معلمان , خودکارآمدی شغلی معلمان , دوره اول متوسطه , آموزش و پرورش منطقه ۹ شهر تهران