بررسی رابطه نگرش مدیران به نوآوری با یادگیری سازمانی در مدارس ناحیه یک شهرری

هدف ازاجرای این پژوهش بررسی رابطه نگرش مدیران به نوآوری با یادگیری سازمانی درمدارس ناحیه یک شهرری بود. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران مدارس شهرری درسال تحصیلی ۹۵-۹۴ تشکیل می دادند (۱۳۸ نفر). برای تعیین حجم نمونه ازروش سرشماری استفاده گردید که کل تعداد ۱۳۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.جمع آوری داده ها براساس دو پرسشنامه نگرش نسبت به تغییرویادگیری سازمانی صورت گرفت که ضریب آلفای کرونباخ آن هابه ترتیب ۰.۸۶و۰.۸۳ بدست آمد.جهت تعیین روایی پرسشنامه ، ازروایی صوری و محتوایی استفاده شد.تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss نسخه ۲۲ صورت پذیرفت. نتایج پژوهش نشان دادکه وضعیت نگرش مدیران به نوآوری و یادگیری سازمانی درمدارس ناحیه یک شهرری بالاتر از حد متوسط قرار داردو بین نگرش مدیران به نوآوری با یادگیری سازمانی رابطه مثبت و معناداری در سطح ۰۱/۰ وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که ازبین سه بعد نگرش مدیران به نوآوری، بعد نگرش رفتاری به نواوری یادگیری سازمانی را تبیین می نماید ولی دو بعد نگرش شناختی و نگرش عاطفی پیش بینی کننده مناسبی برای یادگیری سازمانی مدارس نمی باشد.

Keywords:

واژگان کلیدی: نگرش به نوآوری , یادگیری سازمانی , مدیران مدارس