تحلیل آمار فضایی ریزگردهای استان خوزستان

   استان خوزستان در هم جواری با بیابان های بزرگی قرار دارد که ریز گردهای این بیابان ها به طور مستمر وارد این استان می شود. شناخت الگوی فضایی این ریز گردها درزمینه برنامه ریزی برای کاهش اثرات آن کمک شایانی به ما می کند. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین بهترین روش درون یابی ریز گرد و سپس تحلیل آمار فضایی ریز گردها در استان خوزستان در دوره زمانی (۱۹۹۵-۲۰۱۶) می باشد. نتایج نشان داد که روش که روش وزن دهی معکوس با ضریب تعیین ۰.۷۵ بهترین مدل جهت پهنه بندی ریز گرد می باشد. تحلیل آمار فضایی پدیده ریز گرد در استان خوزستان نشان می دهد که در تمامی سال ها شاهد خوشه بندی روزهای همراه با ریز گرد در این استان بوده ایم. نقشه های خوشه بندی خودهمبستگی فضایی ریز گردها با استفاده از آماره موران نشان می دهد که به طور کلی مناطق شمال غربی و غربی این استان در دوره زمانی مورد مطالعه دارای خوشه های بالای ریز گردها در این استان بوده اند و مناطق جنوبی، شرقی، جنوب شرقی، و جنوب غربی دارای خوشه های پایین ریز گردها بوده اند. در سال ۱۹۹۵، بیشترین ضریب موران(moran,s index= ۰۰۸۷۹۷.۱) و در سال ۲۰۰۸، کمترین ضریب موران (moran,s index= ۹۹۶۸۳۱.۰) روی داده است و نشان می دهد که به ترتیب بیشترین و کمترین خوشه ای بودن تعداد روزهای ریز گرد در سال های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۸ اتفاق افتاده است. نتایج نقشه های لکه های داغ و سرد استان خوزستان در دوره آماری مورد مطالعه نشان می دهد که عمدتا مناطق شمال و شمال غربی استان لکه های داغ را نشان داده اند که به معنی وقوع بیشتر روزهای توام با ریز گرد در این مناطق از استان در دوره زمانی مورد مطالعه بوده است.

Keywords:

ریزگردها , استان خوزستان , لکه های داغ و سرد , آماره موران , خودهمبستگی فضایی