نقد خداباوری در شش مکتب فلسفی هند از منظر قرآن

در مکتب های فلسفی هند دو گروهی کلی «ناستیکا» و «آستیکا» وجود دارد .اولی عقاید و آرایی است که سندیت ودا ها را نمی پذیرد و دومی حقایق منزل وداها را قبول دارد و از شریعت برهمنی پیروی می کند. این دو گروه، با شش زیر مجموعه اصلی سازماندهی شده اند که عبارت است از: مکتب چاروکا، جین، ویشه شیکا، سانک هیا، نیایه و یوگا. معیار گزینش این مکاتب به گونه ای صورت گرفته است که باور این مکاتب از منظر خداباوری و چگونگی خلقت جهان مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. به طور کلی بخش عمده بنیان این مکاتب، بر پیدایش خود به خودی جهان، قانون کارما، تناسخ، اعتقاد به پراکرتی یا ماده ی نخستین سرمدی و مراقبه، همگی با هدف مشترک نیل به نجات و رهایی بشر می باشد. در تحقیق پیش رو با توصیف و تحلیل و تبیین عقاید این شش مکتب، از یک سو زمینه فهم آموزه های فلسفی و دینی هند فراهم آمده است و از سوی دیگر به تفاوت ها وناسازگاری آن از دیدگاه قرآن و آموزه های اسلام پرداخته شده است.

Keywords:

پیدایش جهان , مکاتب هند , قرآن