نقش نشانه های دیداری در اجرا نسبت به دیگر نشانه ها با نگاه به تاثیر تماشاگرتئاتر

نظریه پردازان حوزه تئاتر بر این اعتقادند که یکی از مهم ترین عوامل جذابیت یک اثر نمایشی، بدعت و نوآوری در تصاویر به اجرا درآمده می باشد که نوآوری در این عرصه، علاوه بر ساخت فضاهای دیداری، حاصل شناخت نقش نشانه ها است. آن گونه که نشانه شناسان بیان می دارند، دنیای پیرامون ما تنها از نشانه ها تشکیل شده است. نشانه شناسان، این نشانه ها را بر اساس حواس انسانی به نشانه های صوتی، دیداری و ... معرفی می نمایند و در صحنه نمایش، براساس قوانین هنرهای دراماتیک، بیش از هرچیز، نشانه های دیداری است که توجه تماشاگر را به خود جلب نموده و دریافت تماشاگر قبل از هر نشانه ی دیگر از طریق نشانه های دیداری شکل می گیرد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی در پی آن است که با تبیین نقش جابجایی نشانه های دیداری در اجرای نمایش، نقش آن را در دریافت تماشاگر بررسی نماید. و در مسیر پاسخ به این سوال که چه رابطه ای بین تماشاگر و نشانه های دیداری یک نمایش برقرار است، انجام این پژوهش و دستاوردهای آن می تواند راهنمایی برای کارگردانان تئاتر کشورمان برای ساخت نمایش های جذاب تر باشد که در این مسیر از منابع کتابخانه ای و پایگاه های معتبر اینترنتی نیز بهره خواهیم برد.