تاثیر نوآوری و کارآفرینی بر شاخص توسعه پایدار در استان های ایران (رهیافت داده های تابلویی)

رشد اقتصادی و تلاش جهت بهبود سطح کیفیت زندگی در طول دهه ها ی گذشته، با افزایش تقاضا برای بهره برداری و استخراج هر چه بیش تر منابع طبیعی، منجر به بهره برداری غیر اصولی و افراطی از محیط زیست و در نتیجه لطمات زیاد و گاه جبران ناپذیری به محیط زیست شده است، به نحوی که دست آوردهای اقتصادی حاصل از رشد اقتصادی تحت الشعاع این خسارت ها قرار گرفته است. توسعه ی پایدار با تلفیق اهداف اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی، سعی در تعدیل تبعات منفی ناشی از تاکید مطلق بر اهداف اقتصادی در فرآیند توسعه دارد. در واقع توسعه ای پایدار تلقی می شود که علاوه بر اهداف اقتصادی، ابعاد اجتماعی و محیط زیستی توسعه را نیز مد نظر قرار دهد. با توجه به این که توسعه ی پایدار در دستور کار کشورها قرار گرفته است در این راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه نوآوری، کارآفرینی و توسعه ی پایدار پرداخته و با توجه به هدف تحقیق، این فرضیه که نوآوری و کارآفرینی بر توسعه ی پایدار تاثیر مثبت دارند مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این مطالعه تاثیر نوآوری و کارآفرینی بر توسعه ی پایدار برای استان های ایران طی دوره ی زمانی ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۷ به روش داده های تابلویی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد کارآفرینی دارای تاثیر مثبت و معنی داری بر شاخص توسعه پایدار است. نوآوری و ارزش افزوده بخش صنعت دارای تاثیر منفی بر توسعه ی پایدار بوده که معنی دار نیست. درصد شهرنشینی دارای تاثیر مثبت و معنی داری بر توسعه ی پایدار بوده و شدت انرژی تاثیر منفی و معنی داری بر توسعه ی پایدار داشته است.

Keywords:

نوآوری , کارآفرینی , توسعه پایدار , استان های ایران , رهیافت داده های تابلویی