ماهیت، مصادیق و کیفیت نظارت حقوق شهروندی در نظام حقوقی ایران

حقوق شهروندی مفهومی نسبتا وسیع است که شامل حقوق مدنی و سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فردی میباشد. حقوق شهروندی، چگونگی روابط مردم و دولت و موسسات شهری، و حقوق و تکالیف آنان در برابر یکدیگر را تنظیم مینماید و به نوعی منشعب از حقوق اساسی در چارچوب قانون اساسی کشور است و به منظور رعایت و حفظ حقوق افراد و انسانها در بخش کلان جامعه برقرار میشو . در واقع حقوق شهروندی از طبیعی ترین حقوق انسانی میباشد که افراد به اعتبار موقعیت شهروندی و به صرف این که از ملتی خاص باشند، دارای این حقوق بوده و دولتها متعهد به تضمین و پاسداری آن میباشد. ذیل فصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در قالب ۲۳ اصل، حقوق ملت مورد اهتمام قانونگذار قرار گرفته است که خود بیان کننده ی جلوه هایی آشکار از حقوق شهروندی است، نظام حقوقی ایران در تمامی قوانین موضوعه خود، از بالاترین آنها یعنی قانون اساسی تا قوانین پایین دستی همچون قانون مدیریت خدمات کشوری، قانون مجازات و حتی اسناد و قوانین توسعه کشور، به مفهوم بنیادین حقوق شهروندی بهای زیادی داده است و از آنجایی که همیشه نگرانی دست اندازی مقامات و کارکنان اداری به حقوق مردم وجود دارد؛ به همین خاطر سازمانهای نظارتی مختلفی همچون کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی، سازمان بازرسی کل کشور و از همه مهمتر دیوان عدالت اداری در نظام حقوقی ایران مد نظر قرار گرفته است؟ در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی سعی در بررسی ماهیت، مصادیق و کیفیت نظارت حقوق شهروندی در نظام حقوقی ایران شده است.

Keywords:

حقوق شهروندی , قانون اساسی , نظارت , دیوان عدالت اداری