بررسی نیاز تلفیق معماری اسمزی و روانشناسی محیط در طراحی ایستگاه های قطار شهری شیراز و تاثیر آن بر روانشناختی کاربران

فضای شهری محدوده ای از فضای عمومی خدماتی و اجتماعی،که در جهت رفع نیاز های شهروندانبدون محدودیت ورود به آن وجود دارد. نیازهایی که در جهت بهبودخدمات روزمره، معیشتی و خدماتاجتماعی تلاش می کند. از دیگر سو روانشناسی محیطی، مطالعه پیچیده بین مردم و محیط اطرافشاناست چرا که تاثیرات پدیده طراحی اسمزی رفتاری و روانی ایجاد شده درانسان به لحاظ قرارگیریدر محیط های مختلف، سبب تغییر میزان میل یادگیری، حساسیت او به محرک های محیطی، تمرکز وانگیزه آموزش می شود. به عقیده یکی از روانشناسان، روانشناسی محیطی با شاخه اصلی روانشناسیتفاوت دارد زیرا به محیط فیزیکی روزمره می پردازد. این علم چارچوبی از نقطه نظرات، تحقیق ها وفرضیات را فراهم می آورد که می تواند به ما در درک بهتری از روابط متقابل انسان و محیط اطراف،کمک کند که با توجه به نقش مهم ایستگاه های مترو و جمعیت قابل توجهی که روزانه از این پایانه هادر حال تردد هستند، ایجاب می نماید تا در جهت پویایی و روابط اجتماعی نیز خدمات رسانی گردد.با استفاده از این دانش می توان پیش از طراحی و ساخت، ارزیابی هایی انجام داد که بهترین ابزار برایطراحان حرفه ای به شمار می آید. عدم توجه به شاخصه های کیفیتی در فضای عمومی شهری یکی ازمشکلات است که شهرهای امروز با آن درگیر هستند. هدف پژوهش فوق بررسی عوامل تاثیرگذارمحیطی برارتقای کیفیت فضایی ایستگاه های مترو در جهت سرزندگی و تنوع پذیری آن محیط ودستیابی به عوامل معماری تاثیر گذار است.

Keywords:

قطار شهری , پویایی اجتماعی , شهر شیراز , طراحی ایستکاه , روان شناسی محیط.