بررسی اثرات افزودنی های سنتی و مدرن بر کاهش پتانسیل تورم و خصوصیات هیدرومکانیکی خاک های متورم شونده

هر با توجه به روند رو به رشد جمعیت در سال های اخیر، شاهد افزایش شمار سازه های مسکونیچند طبقه احداث شده در نواحی شهری و حتی روستایی هستیم. تعداد قابل توجهی از این سازه هایجدید بر روی خاک های متورم شونده ساخته می شوند. خاک های متورم شونده، در دسته ی خاک هایمسئله داری تقسیم بندی می شوند که با تغییر رطوبت، دچار تغییر حجم می شوند. تغییرات حجم درساختار خاک های متورم شونده، موجب ایجاد خسارت هایی از جمله ترک در سازه های مستقر بر روی اینخاک خواهد شد. لذا احداث سازه بر روی خاک های با قابلیت تورم، همواره با خسارت و تلفات مالی وجانی همراه است. بنابراین بهبود رفتار خاک های متورم شونده از جمله مسائل مهم در فرآیند طراحی واحداث سازه به شمار می رود که رعایت آن سالانه موجب کاهش چشمگیر خسارات جانی و مالی بسیاریخواهد شد. از میان روش های اصلاح خاک های متورم شونده، استفاده از افزودنی به دلیل سازگاری بیشتر با محیط زیست، در اولویت قرار دارد. از متداول ترین افزودنی های سنتی می توان به موادی مانندآهکاشاره کرد. همچنین الیاف پلی پروپیلن و پودرمیکروسیلیس از مهم ترین مواد افزودنی مدرن به شمار میآید. لذا در پژوهش حاضر پس از انتخاب یک نمونه خاک رسی، به منظور ایجاد نمونه خاک با تورم بالا،متوسط و پایین، با استفاده از آزمایش های حدود اتربرگ، دانه بندی و تورم آزاد اقدام شده است. در ادامهبا انجام آزمایش تورم آزاد در دستگاه ادومتر، کاهش پتانسیل تورم به ازای حالت های مختلف ترکیب موادافزودنی با خاک متورم شونده، اندازه گیری شده است. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد استفادهاز ماده ی افزودنی آهک موجب کاهش شاخص خمیری و افزودن میکروسیلیس و پلی پروپیلن موجبافزایش شاخص خمیری خاک شده است. همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد، افزودن آهک، تا ۵۰ درصدو افزودن میکروسیلیس به ساختار اولیه خاک، تا ۸۵/۷ درصد موجب افزایش تورم آزاد در نمونه خاک شدهاست. لازم به ذکر است استفاده از ۱۵ درصد وزنی آهک در خاک رسی با تورم متوسط ۲۰ % بنتونیت موجب بیش ترین کاهش در تورم نمونه خاک شده و بهینه ترین ماده افزودنی آهک و بهینه ترین درصدافزودنی ۱۵ درصد می باشد.

Keywords:

افزودنی سنتی , افزودنی مدرن , خاک متورم شونده , پتانسیل تورم , خواص هیدرومکانیکی.