بازشناسی مفهوم طبیعت گرایی درمعماری خانه های دوره قاجار شهر تبریز

بشردرطول تاریخ ازهنگامی که سرپناه مسکن محیط زیست محل کاریا هرنوع فضایی را ساخته و مورد بهره برداری قرار داده همیشه عوامل طبیعی را در این ساختار یک اصل مهم و اساسی پنداشته است این نوع همراهی و همزیستی با طبیعت را به خوبی می توان درمعماری سنتی دید بطوریکه آثار آن نه تنها با محیط طبیعی سرناسازگاری و جنگ ندارند بلکه درعین زیبایی و کارآمدی به کمال هماهنگی و موازنه با طبیعت دست یافته سات خانه نیز به عنوان یک سرپناه علاوه برتامین نیازهای اولیه باید به نیازهای روحی و روانی کاربران توجه کند که ارضای این نیازها از طریق پیوند با طبیعت قابل حصول است دراینت حقییق اطلاعات به شیوه ی کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود درکتب و مقالات و نیز اطلاعات موجود در سازمان های ذیربط از جمله سازمان میراث فرهنگی جمع آوری شد هاست و به روش پیمایشی مورد بررسی قرارگرفته است که درواقع ابتدا با تعریفی از طبیعت شناسایی انواع رویکردهای مختلف معماری دررابطه با طبیعت و شناسایی عناصر طبیعی موجود درخانه های دوره قاجار شهر تبریز و نیز جایگاه این عناصر طبیعی مورد تحلیل قرارگرفته که دراین راستا با معرفی نمونه هایی متفاوت جایگاه طبیعت راهبرد نوع رویکرد و میزان موفقیت آن بنا مورد بررسی قرارگرفته است که این بررسی مشخص کننده ارتباط تنگاتنگ و متقابل طبیعت درمعماری خانه های دوره قاجار شهر تبریز می باشد.