آنالیز احتمال قطع در سیستم های سلولار چند آنتنه دو سویه مبتنی بر دسترسی چندگانه نامتعامد

یک شبکه سلولی تمام دوبلکس (FD) فراسو را در نظر می گیریم، که در آن ارسال های فراسو و فروسو به طور همزمان در یک باند فرکانسی با استفاده از تکنیک دسترسی چندگانه غیر متعامد (NOMA) انجام می شود. با استفاده از شکل دهی پرتو اجبار به صفر (ZF) در ایستگاه پایه چند آنتنی FD، خودتداخلی حذف می شود و نرخ مجموع لحظه ای سیستم بیشینه می شود. به طور خاص، ما دو طرح شکل دهی پرتو مبتنی بر ZF را در ایستگاه پایه پیشنهاد می کنیم: طرح دریافت ZF (RZF) و انتقال ZF (TZF)، که به ترتیب از آنتن های دریافت و ارسال در BS برای لغو خودتداخلی در BS استفاده می کنند. بیان فرم بسته برای احتمال قطعی کاربران دور و نزدیک NOMA به عنوان تابعی از پارامترهای مختلف سیستم استخراج می شود. در نهایت دقت نتایج را با استفاده از نتایج شبیه سازی گسترده بررسی می کنیم. نتایج عددی ما نشان می دهد که برای هر دو طرح TZF و RZF، افزایش تعداد آنتن های ارسال و دریافت برای بهبود عملکرد قطع DL نزدیک کاربر مفید است، در حالی که افزایش تعداد آنتن های ارسال و دریافت به طور قابل توجهی عملکرد قطع کاربر دور را با طرح RZF را بهبود می بخشد.

Keywords:

دسترسی چندگانه نامتعامد , دوسویه , پرتودهی , احتمال قطع