لزوم حفظ حریم شهرها از سکونتگاه غیررسمی

در امتداد حاشیه نشینی، پدیده دیگری تحت عنوان حاشیه نشینی حاشیه نشین ها شکل گرفته است. در این پدیده نوظهور حاشیه نشینان به واسطه مشکلات متعدد که مهمترین آن مسئله اقتصادی و تامین هزینه های مسکن است، توانایی ادامه سکونت در قسمت حاشیه ای شهر را ندارند و باز هم از مناطق حاشیه ای و حریم شهر عقب نشینی می کنند. امروزه شهرداریها علاوه بر اجرای طرح های عمرانی از جمله احداث و توسعه معابر و تامین خدمات شهری و تاسیسات زیربنایی در چارچوب وظایف قانونی خود کنترل و نظارت بر احداث هرگونه ساختمان و تاسیسات و سایر اقدامات مربوط به توسعه و عمران در داخل محدوده شهر را نیز به عهده دارند. طبق ماده یک قانون تعاریف محدوده و حریم شهر، روستا و شهرک و نحوه تعیین آنها: محدوده شهر عبارت است از حد کالبدی موجود شهر و توسعه آتی در دوره طرح جامع و تا تهیه طرح مذکور در طرح هادی شهر که ضوابط و مقررات شهر سازی در آن لازم الاجراء می باشد. حریم شهر عبارت است از قسمتی از اراضی بلافصل پیرامون محدوده شهر که نظارت و کنترل شهرداری در آن ضرورت دارد و از مرز تقسیمات کشوری شهرستان و بخش مربوط تجاوز ننماید(ماده دو قانون تعاریف محدوده و حریم شهر، روستا و شهرک و نحوه تعیین آنها). با اشاره به اینکه حریم شهرها برای توسعه آتی شهرها در نظر گرفته شده؛ حریم شهرها باید حفظ شود، مگر اینکه بر اساس طرح های توسعه عمران شهری همچون طرح جامع برخی فعالیت ها در حریم شهر مستقر شوند که این موضوع در کارگروه زیربنایی و شورای استان مطرح و فعالیت مورد نظر بر اساس طرح های بالادستی در حریم شهر اجازه استقرار دریافت می کند.

Keywords:

حفظ حریم , سکونتگاه غیررسمی , حاشیه نشینی